Op elk verlanglijstje met mijn verjaardag en Sinterklaas stond er van 1 tot 20 een hond. Maar mijn zus was allergisch, dus daarom hadden wij geen hond. Als 4 jarige liep ik al met de hond van vrienden en uiteindelijk had ik meerdere oppas adressen in de buurt. Ik wist dat als ik later ‘groot’ was dat het eerste wat ik zou nemen een hond zou zijn.

Tijdens mijn reis in midden Amerika was ik verliefd geworden op een hond aan de ketting bij een hostel. Daar heb ik 1,5 week voor gezorgd maar met pijn in mijn hart moest ik hem achterlaten. Bij thuiskomst heb ik geprobeerd om hem alsnog vanuit Nederland te adopteren maar ze wilden hem niet afstaan. Via via hoorde ik dat deze hond een half jaar later is gestorven. 3 jaar later was ik terug op deze plek en hadden ze een nieuwe hond ‘Wayo’. Ziek, uitgemergeld, onder de vlooien en blijkbaar dagelijks door kinderen mishandeld. Op dat moment besloot ik dat ik niet nog een keer een hond zou kunnen achterlaten. De dag erna heb ik hem van de ketting gestolen en kwam ik erachter dat wat de geschiedenis van een hond ook is; ze zijn van nature lief en dankbaar en ze hebben niet veel meer nodig dan liefde, beweging en verzorging.

Ik kan nu als volwassene eindelijk mijn eigen keuzes maken en ik weet dat ik het verschil maak tussen een zieke/zielige hond of een gelukkige. Ik heb binnen 4,5 jaar 4 honden ‘gered’ maar ook vooral de extreme gevallen uitgezocht. Ondanks dat ik veel van honden ‘weet’ had ik 1 hond met gedragsproblemen waarvan ik niet wist hoe ik haar aan moest pakken. Ik kende Sarah uit het bos en via een gelukkig toeval kwamen we met elkaar in contact. Sarah heeft Soof een maand in huis genomen. Ze heeft haar getraind en haar hart gestolen. 

Sarah is nuchter, open minded, duidelijk, open en dit is niet alleen waar een hond behoefte aan heeft maar ook een mens. Vandaar dat ik Soof volgde en verliefd ben geworden op Sarah en haar liefde voor dieren.

Ik merk dat ik alleen het verschil niet kan maken en niet elk jaar een nieuwe hond kan adopteren. Vandaar dat ik het breder wil trekken. Als bestuurder van DDRC kan ik niet 1 hond per jaar redden, maar hopelijk veel meer.

Hi! Mijn naam is Sarena van de Corput, 23 jaar en ik woon in Oosterhout. Mijn passie is werken met honden.

Als hondengedragsdeskundige vind ik mijn uitdaging in het trainen van honden met complexe gedragsproblemen.

Gedragstherapie is vaak een grote puzzel; ieder stukje brengt ons een stapje dichter bij het gewenste gedrag van de hond.
Ik vind het fijn om mezelf te blijven ontwikkelen. Elke dag leer ik nog steeds veel en dat mag wat mij betreft ook zo blijven.

Naast mijn werk als hondengedragsdeskundige geef ik ook les op een hondenschool (Dogtraining Patricia in Etten-Leur). Naast de basis lessen voor pups en volwassen honden neem ik ook de detectie lessen en workshops voor mijn rekening.

Daarnaast ben ik ook druk met het volgen van een aantal opleidingen die mooi aansluiten op mijn vakgebied. In september ga ik starten met de opleiding paraveterinair. Altijd al een droom geweest en doordat ik al regelmatig met dierenartsen samen werk een mooie aanvulling.

Zelf heb ik een zwarte Duitse herder, Dex. Met hem heb ik alle cursussen GG gelopen en op dit moment zijn we bezig met detectiewerk. Dex is een werklijn en niet altijd de makkelijkste hond, een uitdaging om mee te werken.

Mijn andere droom is meer betekenen voor dieren in nood. Toen ik dan ook een oproep zag van Dutch Dog Rehab Centre heb ik geen moment getwijfeld. Ik ga als vrijwilliger aan de slag met de honden en hoop ze zo een fijn thuis te kunnen geven.

Hey, ik ben Fleur en ik woon in Breda. Ik heb de opleiding vakbekwaam medewerker dierverzorging gedaan en ben als stagiair bij dierenopvangcentrum Breda begonnen, als vrijwilliger gebleven en kort daarna werd ik gevraagd om als oproepkracht te komen werken. Ik heb hier twee jaar gewerkt en heel erg veel ervaring opgedaan met de zogenoemde risicohonden, maar ook met honden die al veel hebben meegemaakt. Doordat ik veel ervaring heb opgedaan met deze honden heb ik ook een grote liefde voor ze ontwikkeld.

Hierom ben ik mijn eigen hondenuitlaatservice, Hondenuitlaatservice Plus, begonnen. Deze uitlaatservice is er voor alle honden, maar vooral dus voor de honden die ik hierboven noemde. Ik laat honden individueel of uit een huishouden uit. Ik loop dus niet met groepen, zodat honden die bang zijn voor andere honden, andere honden niet leuk vinden, meer pit hebben dan andere honden of om wat voor reden dan ook met mij mee kunnen.

Via via ben ik bij Irene (het nieuwe bestuurslid van DDRC) terecht gekomen en ik laat nu haar lieve pack van rescuehonden uit.

Ik kan met trots tegen iedereen zeggen dat ik met DDRC mag samenwerken. Ik heb erg veel zin in dit nieuwe avontuur en wil natuurlijk Irene bedanken voor het in contact brengen met deze mooie stichting❤️